1.
നേര്ത്ത ഇരമ്പലോടെ തന്റെ അരികില് വരെ എത്തുകയും ദേഹത്ത് തൊടാതെ അകന്നു പോകുകയും ചെയ്യുന്ന തിരമാലകളെ നോക്കി ആല്ഫ്രഡ് നിശബ്ദനായിരുന്നു. എത്രയോ സായാഹ്നങ്ങളില് ഈ തിരമാലകള് തന്നെ കെട്ടിപ്പുണര്ന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് അയാളോര്ത്തു … പക്ഷെ ഇന്ന് അതിന്റെ സൗന്ദര്യം തന്നെ അലിയിപ്പിക്കുന്നില്ല …അതിന്റെ ഉപ്പുകണക്കെ എന്തോ ഒന്ന് ആത്മവിലെവിടെയോ കട്ടപിടിച്ച് കിടക്കുന്നു … അതോ തന്റെ മനസ്സിലോ?
ആത്മാവ് ശ്വാസകോശത്തിലും മനസ് വാരിയെല്ലുകള്ക്കിടയിലും ആണെന്ന് ഒരിക്കല് ക്രിസ്ടി പറഞ്ഞത് അയാളോര്ത്തു … ഒരുപക്ഷെ അവള് അത് കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ടാകാം . . . പക്ഷെ എനിക്ക് ഇനിയും ഉത്തരങ്ങള് വേണം.
ഈ ഒരു ചോദ്യത്തിന് മാത്രമല്ല , കടലിലേക്ക് മറയുന്ന സൂര്യന് , താന് പണ്ട് ഒരശ്ചര്യത്തോടെ, അല്ലെങ്കില് അതിന്റെ മുഴുവന് സൗന്ദര്യവും ആവാഹിച്ച് നോക്കിനില്ക്കാറുള്ള സൂര്യാസ്തമയം.... മനസിനെ മടുപ്പിക്കുന്ന ഈ അവസ്ഥയില് തന്നെ കൊണ്ടെത്തിച്ച ചോദ്യങ്ങക്കുള്ള ഉത്തരം …
“നിനക്ക് എന്റെ പഴയ ആല്ഫ്രഡ് ആക്കാന് കഴിയുമോ ?” ഒരിക്കല് അവളും ചോദിച്ചു ….ഏതു സ്വപ്നത്തില് നിന്നാണ് അയാള്ക്ക് സ്വയം നഷ്ടമായത് …?
ഏതോ ഒരു ഇരുട്ടില് ,കൊടും നിശബ്ദതയില് സ്വന്തമെന്നു കരുതിയ പലതും നഷ്ടമായത് എപ്പോഴാണ്.....?
ഒടുവില് അവളും …….?
2.
മഞ്ഞില് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ കാല് വലിച്ചൂരിയെടുത്ത് ആല്ഫ്രഡ് വീണ്ടും നടത്തമാരംഭിച്ചു…. ഇന്നലെ താന് ഇവിടെയെത്തുമ്പോള് എത്രയും മഞ്ഞ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന് അയാളോര്ത്തു . . . ഒലിവു മരങ്ങള്ക്കിടയിലെ ഇടിഞ്ഞു വീഴാറായ പള്ളിക്ക് മുകളില് ചാരനിറത്തിലുള്ള കുരിശു വിറക്കുന്നതു പോലെ തോന്നി അയാള്ക്ക് ....
പക്ഷെ അപ്പോഴും ആ ശരീരം ചുട്ടു പൊള്ളുകയായിരുന്നു… ..
ഞരവുകളിലൂടെ ചുടുചോര ഒഴുകുന്നു ..പ്രതികാരത്തിന്റെ ചൂട് ….
”ആല്ഫ്രഡ് നിനക്ക് ആരെയാണ് കൊല്ലേണ്ടത് ? ആല്ഫ്രഡ് നിനക്ക് കൊല്ലേണ്ടത് നിന്നെ തന്നെയാണോ ? ആത്മഹത്യ ചെയ്യാന് മാത്രം ഭീരുവാണോ നീ ?”
3.
കല്ലറയില് ചുവന്ന റോസാപ്പുക്കള് അര്പ്പിക്കുമ്പോള് ആല്ഫ്രഡ് നിശബ്ദനായിരുന്നു ….മനസ്സ് നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അയാളുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് അധികനേരം പിടിച്ചു നില്ക്കാനാവാതെ ഒരു തുള്ളിക്കണ്ണീര് അയാളില് നിന്നും ഇറ്റു വീണു ....
വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു പ്രകൃതി നിറം മാറിയത് ..ഒരു ചാറ്റല് മഴ .....
കണ്ണുനീര് ആ മഴയിലലിഞ്ഞു …അയാള് കരയുന്നത്, ആ കണ്ണ് നിറയുന്നത്... .അത് അവള്ക്കു സഹിക്കാനാവില്ലായിരുന്നു…..
----വൈശാഖ്----