കടലെടുത്ത് ചോര വാര്ന്നു തുടങ്ങിയ ഒരു തീരം .....
മായ്ക്കാന് എഴുത്തുകളില്ലാത്ത വിധിയെ പഴി പറഞ്ഞ്
വീണ്ടും വീണ്ടും ശക്തികൂട്ടുന്ന തിരമാലകള് .....
മരവിച്ച ഉപ്പുകട്ടയില് മുഖം പൂഴ്ത്തി
കണ്ണീരിന്റെ കയ്പ്പ് മാറ്റുന്ന ഒരു മനുഷ്യന് ....
നഷ്ടങ്ങള് പേറി
മുതുകൊടിഞ്ഞവന്റെമേല് വീണ്ടും ആഗോള താപനത്തിന്റെ
ശിക്ഷാമുറകള് ……
ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തിനു മുന്നില് തളര്ന്നു വീണവന്റെ നിസ്സഹായത ….
പിന്നെ …….,
പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ ,ഉപ്പു ചേര്ത്ത കണ്ണീര് വീണ മണ്ണില്
തളര്ന്നു നിന്ന് ,എണ്ണിപ്പഠിച്ച അക്കങ്ങള് മറന്ന്
വീണ്ടും ഒന്ന് മുതല് …..
----വൈശാഖ്----