Monday 26 September 2011

രാത്രി 

 
ചിന്തയുടെ ഭാരങ്ങള്‍ ചുമലിലേറ്റി 

ചുറ്റുപാടുകളെ മറന്ന്‍

ഞാന്‍  ഇരുളില്‍ അലിയുന്നതിന്

ഏക സാക്ഷി.....




രാവ്

ജീവിതത്തിന്റെ പ്രതിബിംബം 

വഴിയോരങ്ങളില്‍ തേങ്ങിക്കരയുന്ന

അരവയരറുകളിലെക്ക്   

വെളിച്ചം വീശുന്ന നീണ്ട നാഴികകള്‍....





പ്രണയം 



എന്റെ ഇറ്റു വീഴുന്ന

കണ്ണീരൊപ്പാന്‍ എന്റെ നേര്‍ക്ക്‌ നീട്ടിയ

നിന്റെ നനുത്ത കൈവിരലുകള്‍ 




വിരഹം

 
നെഞ്ചില്‍ നീ കുത്തിയിറക്കിയ

കഠാര വലിച്ചൂരി,

'വീണ്ടും' 'വീണ്ടു'മെന്ന എന്റെ അലമുറ....




ഞാന്‍



മൂകതയുടെ അക്ഷമയില്‍

അസ്വസ്ഥയായ

അന്ധയായ സാക്ഷി.....  
   








----ദീപ----


2 comments:

  1. ദീപ....
    എനിക്ക് പറയാന്‍ വാക്കുകളില്ല...
    നല്ല വാക്കുകള്‍, നന്നായിരിക്കുന്നു...
    തുടരുക പ്രീയ സുഹൃത്തേ.

    ReplyDelete
  2. നന്ദി മഴത്തുള്ളി......

    ReplyDelete